Σαν σήμερα, 31 χρόνια πριν, στις 8 Ιανουαρίου του 1991 δολοφονείται ο μαθηματικός Νίκος Τεμπονέρας.
Ο αγωνιστής της Αριστεράς έπεσε νεκρός από τα βάναυσα χτυπήματα με λοστάρι που δέχτηκε από τον Γ. Καλαμπόκα, δημοτικό σύμβουλο της Ν.Δ. στην Πάτρα και πρόεδρος της τοπικής ΟΝΝΕΔ.
Στο τέλος του 1990, η κατάσταση που επικρατούσε στην παιδεία ήταν εκρηκτική. Μαχητικές σχολικές και φοιτητικές καταλήψεις και σχεδόν καθημερινές διαδηλώσεις στις μεγάλες πόλεις της χώρας ήταν η απάντηση του λαού στο σκοταδιστικό πολυνομοσχέδιο που προωθούσε η τότε κυβέρνηση Μητσοτάκη με υπουργό παιδείας τον Β. Κοντογιαννόπουλο. Το 70% των σχολείων τελούσε υπό κατάληψη, αγωνιζόμενο απέναντι σε μια εκπαιδευτική μεταρρύθμιση που έφερνε κατάργηση αδικαιολόγητων απουσιών και 15μελών, σύστημα πόντων για έλεγχο της συμπεριφοράς των μαθητών, επιβολή ομοιόμορφης εμφάνισης, υποχρεωτικό εκκλησιασμό και έπαρση σημαίας. Στην τριτοβάθμια εκπαίδευση, νομοθετούσε κατάργηση των δωρεάν συγγραμμάτων, περικοπές κοινωνικών παροχών σε φοιτητές/τριες, εντατικοποίηση, περικοπή φοιτητικής συμμετοχής στη διοίκηση των ΑΕΙ και κατάργηση του ασύλου, ενώ την περίοδο εκείνη γίνεται πρώτη φορά λόγος για λειτουργία ιδιωτικών ΑΕΙ από νομικά πρόσωπα δημοσίου δικαίου.
Σε αυτό το πλαίσιο, ο τρόμος της κυβέρνησης για τους αγώνες των νέων, οι οποίοι και υποστηρίζονταν από γονείς και εκπαιδευτικούς, μετενσαρκώθηκε σε παρακρατική βία. Στην Πάτρα, τα επεισόδια εντείνονται μετά την εφαρμογή μέτρων καταστολής. Από τις τάξεις της ΟΝΝΕΔ στρατολογήθηκαν ‘’αγανακτισμένοι γονείς’’ και ξαμολήθηκαν στα σχολεία μαζί με τους ‘’Κένταυρους’’, τις ομάδες κρούσης της ΟΝΝΕΔ, για να τα επανακαταλάβουν τις σχολικές μονάδες με κάθε κόστος. Έξω από το Σχολικό Συγκρότημα 3ου & 7ου Γυμνασίου και Λυκείου Πάτρας στην πλατεία Βουδ, ο Γ. Καλαμπόκας μαζί με τους Μυλωνά, Σπίνο, Γραμματίκα και Γραμματικόπουλο επιτίθενται μανιασμένα με αλυσίδες και σιδερολοστούς σε μαθητές/τριες, σπουδαστές/τριες, γονείς, δασκάλους και καθηγητές, με αποτέλεσμα τον θανάσιμο τραυματισμό του αγωνιστή μαθηματικού Νίκου Τεμπονέρα.
Ο θάνατος του Ν. Τεμπονέρα σηματοδοτεί το ξέσπασμα διαδηλώσεων πανελλαδικά. Τα πανεκπαιδευτικά συλλαλητήρια στις 9-11 Ιανουαρίου που ακολούθησαν της κηδείας του, η οποία μετατράπηκε σε διαδήλωση, αντιμετωπίζονται με ακραία καταστολή, με την αστυνομία να κάνει εκτεταμένη χρήση χημικών και δακρυγόνων. Η εκδίκαση της δολοφονίας μετανάστευσε 300 χιλιόμετρα μακριά, με το ΜΟΔ Βόλου να καταδικάζει τον Καλαμπόκα σε ισόβια κάθειρξη. Ωστόσο, ασκήθηκαν εφέσεις, οι οποίες και μείωσαν την ποινή. Ο Καλαμπόκας τελικά αποφυλακίστηκε το 1998, έχοντας εκτίσει τα 2/5 της ποινής του.
Ο Νίκος Τεμπονέρας, 31 χρόνια μετά δεν λησμονιέται. Το σύνθημα ‘’Ζει ζει, ο Τεμπονέρας ζει, με Πέτρουλα Λαμπράκη μας οδηγεί’’ αντηχεί στις πορείες μαθητών και φοιτητών κρατώντας ζωντανή τη μνήμη της θυσίας του. Τον μνημονεύουμε σε κάθε διεκδίκηση για εκπαίδευση δημόσια και δωρεάν, για τα δικαιώματα φοιτητών και μαθητών, για ενίσχυση της παιδείας και προσλήψεις διδασκόντων, για τη δημοκρατία στην εκπαίδευση. Πάνω απ’ όλα όμως, το όνομα του χαράσσει ανεξίτηλη τη μνήμη της παρακρατικής βίας, της κρατικής καταστολής, των εγκλημάτων της δεξιάς, της συγκάλυψης των πολιτικών δολοφονιών και τις πλάτες του συστήματος στους δολοφόνους.
