Πολύ καιρό είχαμε να γράψουμε ημερολόγιο Αόρατης Πόλης…
Δεν είναι ότι δεν γινόταν κάθε (μα κάθε) Σάββατο από τον Οκτώβρη (μια φορά έγινε Παρασκευή). Είναι γιατί η καθημερινότητα μας φθείρει, μας αναγκάζει να μην έχουμε χρόνο να γράψουμε δυο όμορφες αράδες για τα πρωινομεσήμερα στην κουζίνα της Ετεροτοπίας και στο κέντρο της Θεσσαλονικής.
Ασχολιόμαστε με το πόσο πολύ τυχερά είμαστε που ζούμε, επειδή δεν πήραμε το τρένο, επειδή δεν αράξαμε στο κυλικείο, επειδή δεν χρειαστήκαμε ΜΕΘ, επειδή δεν αρρωστήσαμε σοβαρά την ώρα που είχε έλλειψη σε πολύτιμα φάρμακα, επειδή έτυχε φέτος ο χειμώνας να είναι 6 μέρες και την παλέψαμε χωρίς να ανάψουμε κάνα μαγκάλι.
Ασχολιόμαστε με το αν τα καταφέρουμε να ζήσουμε, μπορεί να φτάσουμε στο σημείο που είναι οι άνθρωποι που συναντάμε τα Σάββατα. «40 χρόνια ήμουν σε αλληλέγγυες δράσεις» μας είπε τύπος που είπε ότι έχει φάει, και να δώσουμε τη μεριδούλα σε κάποιο άλλο. Διαρκής υπενθύμιση για το πόσο εύκολα μπορεί να χρειαστεί να κάνεις έκπτωση στις βασικές ανάγκες σου.
Ανάχωμα στη φτώχεια πρέπει να βάλει το κράτος. Η Αόρατη Πόλη όμως προς το παρόν καλύπτει ένα κενό, κενάκι έστω. Μπορεί καμιά φορά να είναι (πεντανόστιμο + μαγειρεμένο με αγάπη) φακόρυζο. Μπορεί να είναι συκωτάκια πουλιών. Μπορεί να είναι βιολογικό σπανάκι, τόνος, πατάτες από τη λαϊκή. Μια κουβέρτα, μια αίτηση στο gov, και πάντα ένα ολόψυχο «καλή όρεξη».
Η ομάδα αλληλεγγύης της Ετεροτοπίας είναι δυναμική. Μπορεί να έχει ένα σταθερό κορμό, αλλά πάντα η ανανέωση που φέρνει κάθε νέο άτομο που εμφανίζεται με όρεξη για πράξη και ιδέες για βελτίωση είναι κινητήρια δύναμη της όλης δράσης. Βοήθησε και εσύ, επικοινωνώντας μαζί μας με όποιον διαδικτυακό τρόπο καταλάβεις. Φέρε κάποια πρώτη ύλη και μια ιδέα για φαγητό, άφησε καμιά σερβιέτα γιατί είναι πανάκριβες, δώσε λίγο από το χρόνο σου ώστε να γίνει ή να μοιραστεί το φαΐ.
